Δύο συνηθισμένα κορίτσια. Η Νίνα και η Λίζι. Ετών 19. Από όταν πέθανε ο πολυαγαπημένος της πατέρας, η Νίνα νιώθει μόνη και ένοχη για το θάνατό του. Η Λίζι, μπαινοβγαίνει στα νοσοκομεία, μετά από δύο αποτυχημένες απόπειρες αυτοκτονίας, θα συναντηθούν και θα γίνουν φίλε, στην ψυχιατρική κλινική που θα νοσηλευτούν. Η μία θα βρεί στην άλλη αυτό που ψάχνει, ένα στήριγμα, μια φίλη, κάποιον να την ακούει και να την καταλαβαίνει. Μαζί, θα αισθανθούν δυνατές, σχεδόν ευτυχισμένες, θα το σκάσουν από την ψυχιατρική κλινική και θα περιπλανηθούν στην πόλη Ροσέλ χωρίς όμως καμία τύχη. Χωρίς χρήματα και φίλους. Το μόνο που έχουν είναι τα όνειρά τους. Αλλά, ώρα με την ώρα η τύχη θα τις εγκαταλείψει. Και από αθώες θα γίνουν... ένοχες. <<Η ταινία είναι στεγνή αλλά πραγματικά συναισθηματική. Σαν γροθιά στο στομάχι.