Κατά το πρώτο του ταξίδι, ο Γκιούλιβερ ξεβράζεται στην ακτή μετά από ένα ναυάγιο και βρίσκεται αιχμάλωτος μιας φυλής μικροσκοπικών ανθρώπων, λιγότερο από 6 ίντσες (περίπου 15 εκατοστά) ψηλών, οι οποίοι είναι κάτοικοι της νησιωτικής χώρας Λιλιπούτ. Αφού πρώτα τους δώσει διαβεβαιώσεις για την καλή συμπεριφορά του, του παραχωρείται μια κατοικία στη Λιλιπούτ και αναδεικνύεται σε ευνοούμενο της βασιλικής αυλής. Από το σημείο αυτό, το βιβλίο ακολουθεί τις παρατηρήσεις του Γκιούλιβερ στην αυλή. Του δίνεται η άδεια να περιφέρεται στην πρωτεύουσα υπό τον όρο ότι δεν θα βλάπτει τους κατοίκους. Ο Γκιούλιβερ βοηθά τους Λιλιπούτειους να υποτάξουν τους γείτονές τους Blefuscudians κλέβοντας τον στόλο τους. Αρνείται ωστόσο να καταστήσει την επίσης νησιωτική χώρα Blefuscu επαρχία της Λιλιπούτ, δυσαρεστώντας έτσι τον βασιλιά και την αυλή. Ο Γκιούλιβερ κατηγορείται για προδοσία επειδή «χύνει νερά» στην πρωτεύουσα (παρότι έσβηνε μια πυρκαγιά σώζοντας αναρίθμητες ζωές), μεταξύ άλλων «εγκλημάτων», και καταδικάζεται να τυφλωθεί. Με τη βοήθεια ενός ευγενικού φίλου, ο Γκιούλιβερ δραπετεύει στο Blefuscu, όπου επισημαίνει μια εγκαταλειμμένη βάρκα, με την οποία ανοίγεται στο πέλαγος και τελικά διασώζεται από ένα περαστικό πλοίο, που τον μεταφέρει με ασφάλεια στην πατρίδα του.