Στις απέραντες ζούγκλες της Βενεζουέλας, εκεί που οργιάζει η βλάστηση και αφθονούν τα κάθε είδους αγρίμια, ξετυλίγεται μία από τις πιο παράξενες ιστορίες. Η ιστορία της Ράιμα. Η κοπέλα αυτή είναι απόγονος μίας μυστηριώδους φυλής ιθαγενών. Ζει μονάχη της με τη συντροφιά ενός γέρου, του παππού της. Είναι τρισευτυχισμένη να τριγυρνά διαρκώς μέσα στα δάση και να κουβεντιάζει με τα πουλιά και τα ζώα, των οποίων γνωρίζει θαυμάσια τη γλώσσα. Οι μόνοι που μισούν την αιθέρια αυτή θεά του δάσους είναι οι άγριοι Ινδιάνοι. Πολλές φορές δοκίμασαν να την σκοτώσουν, αλλά πάντα μία ανεξήγητη δύναμη την προστάτευε. Κάποτε έφτασε στα μέρη αυτά ένας ψηλός και λιγερός άνδρας ο Άμπελ. Έχει καταφύγει, για άγνωστους λόγους, κοντά σε αυτές τις άγριες φυλές και προσπαθεί να κερδίσει τη φιλία τους. Μια μέρα, καθώς κυνηγούσε κοντά στο χωριό των Ινδιάνων, ο Άμπελ άκουσε μία παράξενη μελωδική φωνή να συντροφεύει τα πουλιά στο τραγούδι τους. Έκπληκτος αντιλήφθηκε ότι η φωνή ήταν ανθρώπινη. Βιαστικός γύρισε στο χωριό και είπε το συμβάν στους ιθαγενείς. Αυτοί, αναστατωμένοι, του είπαν να μην ξαναπάει στο δάσος γιατί κινδύνευε από κάποιο κακό πνεύμα που τριγύριζε εκεί. Ο Άμπελ όμως ζούσε διαρκώς με τη σκέψη αυτής της γλυκιάς κοριτσίστικης φωνής. Ώσπου μία μέρα, στο ίδιο δάσος, του συνέβη μία φοβερή περιπέτεια. Μισοπεθαμένος, βρήκε τις αισθήσεις του μέσα σε μια καλύβα, στην πιο απόμερη γωνιά του δάσους. Εκεί είδε πως πλάι του στεκόταν η Ράιμα. Αυτή ήταν η πρώτη γνωριμία του Άμπελ με την άγνωστη κοπέλα που είχε την ουράνια εκείνη φωνή. Ο Άμπελ της προτείνει να γίνει γυναίκα του. Εκείνη δέχεται και φεύγει πρώτη για να επιστρέψει στην καλύβα τους. Εκεί την βλέπουν οι άγριοι Ινδιάνοι, την κυνηγούν και αντί να τη χτυπήσουν με τα βέλη τους, βάζουν φωτιά στο δέντρο που είχε σκαρφαλώσει για να γλιτώσει από τους διώκτες της. Αυτό ήταν το τέλος της γλυκιάς και καλής Ράιμα. Ο Άμπελ εξοργισμένος από τον χαμό της αγαπημένης του, συμμαχεί με τους εχθρούς των Ινδιάνων και με λύσσα τούς επιφέρει μεγάλες καταστροφές.