Στην Αμερικη του μεσοπολεμου και κατα τη διαρκεια της οικονομικης κρισης το ομοσπονδιακο θεατρο με προεδρο μια γυναικα διανοουμενη, βρισκεται στις δοξες του. Στο Μπροντγουει καθημερινα ανεβαινουν θεατρικες παραστασεις, οι οποιες συντηρουν ενα μεγαλο μερος του σωματειου των ηθοποιων και περιοριζουν το μεγαλο ποσοστο της ανεργιας. Ειναι αλλωστε η εποχη που ο συνδικαλισμος κανει τα πρωτα του βηματα, ενω ο αποηχος του κομμουνισμου απο τη νεα ρωσικη υπερδυναμη φτανει και στην Αμερικη. Ολο αυτο το κομφουζιο των ιδεολογιων εισπραττουν οι ηθοποιοι, οι οποιοι εκτος απο την οικονομικη ανεχεια εχουν να αντιμετωπισουν και την λογοκρισια που θεωρει μεχρι και τον Σαιξπηρ ως επικινδυνο κομμουνιστη. Ειναι τελικα οι απλοι ανθρωποι, αλλα και οι διαννοουμενοι της εποχης, αυτοι που θα στηριξουν την ταξικη επανασταση της τοσο ταραγμενης εκεινης εποχης.