Η Ana, σε τρεις καθοριστικές στιγμές της ζωής της, με χρονολογική σειρά: Παιδί, στο τεράστιο αρχοντικό να περπατά ελεύθερα ανάμεσα σε νεκρούς και ζωντανούς. Έφηβη, να συνειδητοποιεί τον ανδρικό πόθο που ξεσηκώνει με την ομορφιά της. Ενήλικη, να επιστρέφει στο πατρικό, εξακολουθώντας με μεγαλύτερη μαεστρία να ξεσηκώνει το άλλο φύλο... Μια μεταγενέστερη χρονικά, μα πιστή στα πρότυπα του Giallo, Γαλλό-Βελγική ταινία, που εφευρίσκει ξανά τον τρόμο ή του δίνει τελείως διαφορετική έννοια. Πρέπει να την «παρακολουθήσεις» με όλες τις αισθήσεις σε ετοιμότητα και το μυαλό ανοικτό να δεχτεί, να μετασχηματίσει τις εικόνες που βλέπει, να αφεθεί στην «καταστροφική» μουσική, χωρίς καμία επέμβαση της λογικής! Αλλιώς θα απογοητευτείς αντί να την απολαύσεις! Υποθέτω θα πάρει τη θέση του, αργά ή γρήγορα σαν πραγματικό cult, ως τότε θα παραμένει αμφισβητούμενο αριστούργημα αλλά μοναδικό σε όλα του. Επιβεβαίωση τα λόγια του σκηνοθέτη πριν την προβολή της: «Η οθόνη είναι τα μάτια, η αίθουσα με εσάς μέσα είναι το κρανίο, να έχετε ένα καλό ταξίδι!