Αρχές δεκαετίας 30.ΗΠΑ.Στα χρόνια της Μεγάλης Υφεσης ήταν στη μόδα οι μαραθώνιοι χωρού,ένα Θέαμα που κρατούσε εβδομάδες καθώς οι απελπισμένοι άνεργοι διαγωνιζόμενοι πιέζαν τους εαυτούς τους πέρα από τα όρια της εξάντλησης για το χρηματικό έπαθλο.Νικητές είναι το ζευγάρι που θα άντεχε περισσότερη ώρα όρθιο. Διαιτητές, γιατρός,κριτική επιτροπή, ζωντανή ορχήστρα 24 ώρες τη μέρα.Το κοινό έναντι εισητηρίου παρακολουθούσε το μίζερο θέαμα απο την εξέδρα...διασκέδαζε και στοιχημάτιζε.Η κυνική Gloria και ο ντροπαλός Robert βρίσκονται στο επίκεντρο της ιστορίας . Ένας αγρότης και η έγκυος γυναίκα του,ενας μεσήλικας ναύτης,μια φαντασμένη ντίβα,είναι κάποιοι ακόμα μέσα στο χωρευτικό κοπάδι .Καθώς οι (2500!) ώρες και οι (15!) μέρες παιρνούν βασανιστικά οι διαγωνιζόμενοι συγκρούονται, ξεφτιλίζονται, γερνούν, σέρνονται, παραλληρούν, χάνουν τα λογικά τους, ελπίζουν και επιμένουν ... ενώ κάτω απτην νισκομπάλα το θλιβερό body count συνεχίζεται .10λεπτα διαλλέιματα κάθε 2 ώρες και φαγητό εν χορώ (χέσιμο? δεν διευκρινίζεται) .Κάποιος κάνει μια σολο χωρευτική επίδειξη και μαζεύει τα ψιλά που πετούν οι θεατές.Στο ντερμπι,γύρος σκούπα,τα άλογα δεμένα μεταξύ τους τρέχουν για 10 λεπτά συνεχώς γύρω απο την πίστα και αποβάλλονται απο το παιχνίδι οι τελευταίοι και όσοι πέσουν.Το αεικίνητο μπουλούκι υπάρχει μόνο για το τσίρκο,δεν μας νοίαζει το παρελθόν και το μέλλον τους,ούτε καν ο νικητής.Η αξιοπρέπεια δεν τρώγεται και δεν έχουν τίποτα να χάσουν.Ο οικοιωθελώς εξευτελισμός τους γίνεται το Θέαμα του αδηφάγου κοινού και η απόγνωση τους λεία των καιροσκόπων.Ξεφτίλα και Μηδενισμός. Κοινωνικός κανιβαλισμός.Οι άνθρωποι είναι το απόλυτο Θέαμα.Ζοφερές εικόνες απο το παρελθόν,το παρόν,το μέλλον.Βασισμένο στην ομώνυμη νουβέλα (1935) του Horace McCoy μοιάζει με prequel των big brother show,με το Survival στην Great Depression εποχή.Η Jane Fonda (από sex symbol μετά την barbarella (1968) ξεκινά την καρίερα της σαν ακτιβίστρια) είναι η Gloria -δεν μπορεί να πιστέψει τον απόπατο που έχει φτάσει και συνειδητοποιεί οτι ούτε εκεί υπάρχει διέξοδος,ελπίδα και έλεος.Ο Sydney Pollack χρησιμοποιώντας ένα πλήθος χαρακτήρων μαντρωμένο σε μια πίστα/αρένα και τονίζοντας τους ταξικούς διαχωρισμούς στήνει μια ηθογραφία της εποχής.Xωρίς κουβέντα περί οικονομίας και πολιτικής εκθέτει το παρακμάζων σύστημα την ίδια ώρα που αυτό επανεφευρίσκει νικηφόρα τον ευατό του.Μια έκθεση ωμωτήτων.