Η Σούλα (Ζέτα Μακρυπούλια) είναι μια δασκάλα σε σχολείο στις Σπέτσες που μόλις έκλεισε τα 30 της και αρχίζει να χτυπάει το βιολογικό της ρολόι. Την ήμερα των γενεθλίων της λαμβάνει μηνύματα επανασύνδεσης από τέσσερις πρώην της. Σκαρώνει λοιπόν ένα σχέδιο με τις φιλενάδες της και προσκαλεί και τους τέσσερις στο νησί, για να αποφασίσει ποιος είναι εκείνος που θα την οδηγήσει στα σκαλιά της εκκλησίας.Αυτή πάνω κάτω είναι η σύνοψη της νέας ρομαντικής κομεντί του Βασίλη Μυριανθόπουλου, που βγαίνει στις αίθουσες ένα χρόνο περίπου μετά την εισπρακτική επιτυχία του Μόλις Χώρισα. Η αλήθεια είναι ότι ο Έλληνας σκηνοθέτης κάνει ότι μπορεί για να προσδώσει φρεσκάδα στην ιστορία που συνέγραψε εξ ημισείας με την Όλγα Μιχαλοπούλου. Πότε με ιντερλούδια στα οποία η Ζέτα Μακρυπούλια υποδυόμενη μια κούκλα που είχε η Σούλα μικρή απευθύνεται στους θεατές, πότε με ευρηματικά jump cuts παλεύει να δώσει ρυθμό στο υλικό του. Το τελευταίο όμως είναι εμφανέστατα βιαστικό και πρόχειρο, με διάσπαρτα μπαλώματα που προσπαθούν εις μάτην να δώσουν μια (επιδερμική) δικαιολογία για αδικαιολόγητες καταστάσεις. Επίσης είναι αλήθεια δύσκολο(για να μην πούμε υποτιμητικό),ακόμα και μέσα στο γενικότερο κλίμα αφέλειας που διακρίνει το φιλμ, να αποδεχτούμε ότι ο γάμος είναι αυτοσκοπός για μια σύγχρονη γυναίκα. Ναι αλλά το έχουμε ξαναδεί σε δεκάδες αμερικανικές κομεντί και δοσμένο με πιο χοντροκομμένο τρόπο μάλιστα, θα μου πείτε. Σύμφωνοι αλλά αυτό δεν αποτελεί λόγο άρσης του καταλογισμού. Το λιγότερο κακό είναι ο εχθρός του καλού!