Η Ηλέκτρα είναι μία τριαντάχρονη κοπέλα που ζει στα Εξάρχεια. Εξυπνη, μορφωμένη, αναρχική. Ο μεγαλύτερος σύντροφός της έχει συλληφθεί, δικάζεται και καταδικάζεται για σύσταση συμμορίας και τρομοκρατία. Οταν τον επισκέπτεται στη φυλακή, εκείνος προτάσσει τον διδακτισμό και την πολιτική απολυτότητά του, πάνω κι από την τρυφερότητα του κοριτσιού που τον νοιάζεται και φοβάται για αυτόν. Οι γονείς της, αριστεροί διανοούμενοι, προσφέρουν περισσότερο τροφή στην ανασφάλειά της για το παρόν και στο ερωτηματικό της για το μέλλον: ανησυχούν, γκρινιάζουν, εκβιάζουν συναισθηματικά, ισοπεδώνουν. Μόνο το μικρό αγοράκι που φροντίζει ως baby sitter, της προσφέρει γαλήνη, γέλιο, τη χαμένη της αθωότητα. Η Ηλέκτρα δεν τρομάζει με τις αλλαγές στην Ελλάδα της κρίσης. Οπως όλοι οι άνθρωποι που έχουν ζήσει τον πυρετό της επανάστασης κι αυτός πλέον έχει τελειώσει, στέκεται μουδιασμένη απέναντι στην επόμενη μέρα. Συγχαρητήρια στους αισιόδοξους, όπως λέει και η Μαφάλντα. Αλλά προς τα που προχωράμε;