Η κάμερα στην ταινία αποπνέει την υποκειμενική ματιά της ίδιας της σκηνοθέτιδας. Ο χορός είναι κεντρικό στοιχείο σ’ όλες τις ταινίες της όπως και εδώ που χρησιμοποιείται όμως πιο διακριτικά. Κεντρική φιγούρα είναι η ίδια η Deren, η οποία είναι βυθισμένη στην ασυνειδησία του νου της, αλιεύοντας, σε ένα ονειρικό πλέγμα, γεγονότα που θα ξεχυθούν στην πραγματικότητα. Συμβολικά αντικείμενα όπως ένα λουλούδι αρχικά σε ένα μακρύ δρόμο, μια φιγούρα θανάτου με πρόσωπο καθρέπτη, ένα κλειδί και ένα μαχαίρι επαναλαμβάνονται καθ’ όλη τη διάρκεια του φιλμ. Τα σύμβολα στην ταινία μπορεί να είναι και ψυχαναλυτικά αλλά ενσωματώνονται αρμονικά στην αφήγηση. Η ηρωίδα που από την πρώτη σκηνή, σηκώνοντας το λουλούδι, αγγίζει τον έρωτα και τη ζωή σε λίγο θα ονειρευτεί(;)το αναπόδραστο του θανάτου της, ενώ θα φανεί η διχασμένη προσωπικότητα της και η καθυστερημένη εμφάνιση του αγαπημένου της δεν θα μπορέσει να προλάβει το τετελεσμένο. Το κλειδί έχει οριστικά μεταμορφωθεί σε μαχαίρι...