H Mεριέμ, μια δεκαοκτάχρονη κοπέλα, είναι παντρεμένη τους τελευταίους δεκαοκτώ μήνες. Μετά , όμως, από έξι μέρες, ο σύζυγός της φεύγει για την Κωνσταντινούπολη και δεν επιστρέφει ποτέ ξανά. Οι μέρες περνάνε και γίνονται μήνες και η Μεριέμ απλά περιμένει τον Μουσταφά ελπίζοντας ακόμα για τον ανθόσπαρτο έγγαμο βίο χωρίς ποτέ να χάνει τις ελπίδες της. Ίσα- ίσα, τι θεωρεί υποχρέωσή της να κάνει όλες τις δουλειές του σπιτιού στο σπίτι των πεθερικών της με τους οποίους και ζει. Εξάλλου, ο αληθινός λόγος που έγινε νύφη σε αυτή την οικογένεια ήταν να φροντίζει και να προσέχει τους υπόλοιπους. Ο πεθερός της , Σουλεϊμάν, ήταν παιδικός φίλος του μακαρίτη του πατέρα της, και το γεγονός οτι την πήρανε νύφη ήταν μια κίνηση που εξέφραζε την αφοσίωση του Σουλεϊμάν προς τον πατέρα της Μεριέμ. Παρά την αισιοδοξία της, η Μεριέμ κάποιες φορές απελπίζεται.Η μητέρα της την συμβουλεύει συνεχώς να κάνει υπομονή, μιας και σύμφωνα με τα λεγόμενάτης, αυτό προστάζει το έθιμο: από τη στιγμή που παντρεύεσαι και μπαίνεις σαν νύφη πια στο σπίτι των πεθερικών σου, δεν υπάρχει γυρισμός. Όλη αυτή την περίοδο, η Μεριέμ κατηγορείται εμμέσως πλην σαφώς οτι φταίει που δεν έχει μείνει έγκυος. Ο Μουράτ , που ήταν ερωτευμένος με τη Μεριέμ πριν ακόμα φύγει φαντάρος, απολύεται και επιστρέφει στην πόλη του. Οι εμπειρίες του από τον στρατό τον έχουν τραυματίσει ψυχολογικά και για αυτό χρειάστηκε να κάνει κάποια μακροχρόνια θεραπεία. Σε αυτή την δεδομένη στιγμή, ο Μουράτ αποτελεί σοβαρή απειλή για την Μεριέμ και έτσι όλα αλλάζουν…