Μια νοσοκόμα από την Ουκρανία, βλέποντας πως δεν τα βγάζει πέρα στη χώρα της, φεύγει με προορισμό την Αυστρία, όπου καταλήγει καθαρίστρια στο τμήμα γηριατρικής ενός νοσοκομείου στη Βιέννη. Ένας νεαρός άνεργος Αυστριακός γίνεται σεκιουριτάς, απολύεται, και καταλήγει μαζί με τον πατριό του να πουλάει ηλεκτρονικά μηχανήματα στην Ουκρανία. Δύο παράλληλες και αντίθετες πορείες δύο νεαρών, αγνών ανθρώπων, σε έναν κόσμο εχθρικό, κλινικό, απωθητικό. Ο Ζάιτλ συνεχίζει να κάνει το σινεμά που γνωρίζει καλύτερα: ένας Χάνεκε ακόμα πιο σκληρός, ακόμα πιο δύσκολος να χωνευτεί! Στις δυόμισι ώρες της ταινίας, δείχνει επεισόδια μία του ενός και μία του άλλου, σε μεγάλης διάρκειας σκηνές που κάνουν την ταινία χαρακτηριστικά «φεστιβαλική». Αυτά που λέει είναι σημαντικά: αποξένωση, παραίτηση, φτώχεια, ρατσισμός (και έτσι και αλλιώς), το σεξ χωρίς συναίσθημα - εμπορικό προϊόν, η βιαιότητα μιας κατάψυχρης κοινωνίας...