Καλώς ορίσατε στο σπιτικό των Yamazaki. Ένας πατέρας - αποτυχημένος ρεπόρτερ, χωρίς συναισθήματα για την οικογένεια του, συν ένα σωρό ανεξέλεγκτες σεξουαλικές διαστροφές, και όχι μόνο, που κάνει τα πάντα για την, ας πούμε, καριέρα του. Μια μητέρα χαμένη στην πλάνη, κακοποιείται βάναυσα από τον γιο και αγνοείται συστηματικά από τον σύζυγο της. Μια κόρη η οποία εκδίδεται, λόγω χρηματικης ανάγκης όπως λέει η ίδια, ακόμη και στον ίδιο της τον πατέρα. Ένας γιος, θύμα άγριου εκφοβισμού από μια παρέα νεαρών, στρέφοντας τον ανάδρομα προς την μητέρα του, γεγονός το οποίο γίνεται ευκαιρία εκμετάλλευσης από τον πατέρα ώστε να ανακτήσει το επαγγελματικό του status. Και κάπου εκεί ανάμεσα, ο Visitor Q, φθάνει απρόσκλητος, να ενώσει με τον δικό του τρόπο όλο αυτό το άγρια γκροτέσκο οικογενειακό πάζλ και να εκθέσει διάφορες χάρες των μελών, με μια κάμερα στο χέρι σαν ένας από μηχανής σκηνοθέτης reality, επεμβαίνοντας όπου χρειάζεται. Γυρισμένο, σαν παρακμιακό reality, σε video format, το αποκρουστικά τολμηρό οικογενειακό ανοσιούργημα του Takashi Miike, όχι απλά αδιαφορεί αν θα σοκάρει, θα αηδιάσει, θα ενοχλήσει ή θα χαλάσει την καθώς πρέπει αισθητική του εκάστοτε θεατή, με βομβαρδισμό από σεκάνς και διαλόγους, οι οποίοι επιτηδευμένα θέλουν να τρυπήσουν κόκκαλο, αλλά προχωρά πολύ παρακάτω, καθώς δεν είναι ένα απλό shocker, ούτε καν μια άκραία cultiά προς ικανοποίηση ορισμένων σινεφιλικών ορέξεων. Είναι η αποστροφή, αποτυπωμένη σε εικόνα, που ίσως ορισμένοι νιώθουν, προς ένα καλά κρυμμένο, αμπαλαρισμένο με σικέ συντηριτισμό και ύποπτα χαρωπή όψη, προσωπείο, ή κατά τον προσφιλέστερο τρόπο καμουφλαρισμένο σε απενοχοποιημένη συσκευασία και κάτω από μια στρώση γκλαμουρέ διαφημιστικής πλάνης από τα media και συγκατάβασης από την ίδια την σύγχρονη κοινωνία και τους ασθματικούς νέο - αστικούς οικογενειακούς δεσμούς, οι οποίοι έχουν ηδη καταρρέυσει στο μεγαλύτερο ποσοστό τους. Μια κοινωνία - οικογένεια, με γονείς και παιδιά, που οι μεν γνωρίζουν εύκολα να κρύβουν κάτω από το χαλί όλα αυτά που πραγματικά τους καίνε και οι δε να βυζαίνουν από του μεν μέχρι τελικής πτώσεως. Με επιφανειακά, καταπιεσμένα ανθρωπόμορφα τέρατα που προκειμένου να νιώσουν και να προσδιορίσουν ένα κάποιο ρόλο, ασελγούν χωρίς καμία τύψη, ακόμη και σε πτώματα. Όλα, μα όλα λειτουργούν συμβολικά και ο Miike, όπως πάντα μέγας είρωνας, δεν θα πάρει μέρος στην συγκάλυψη, έστω και αν εις γνώσην του η Ιαπωνική λογοκρισία το ορίζει μέσω θολού τοπίου. Όλα αυτά κατευθυνόμενα προς ένα ανύποπτο και, εν μέρη, αποστειρωμένο κοινό.