Η Πίνκι είναι ένα κορίτσι που ζει σε μια πόλη του ρατσιστικού Νότου, μαζί με την γιαγιά της την θεία Ντάισι, όπως την αποκαλούν. Αυτό που την κάνει εντελώς ξεχωριστή, είναι το κατάλευκο δέρμα της και το όμορφο παρουσιαστικό της, για τα οποία οι λευκοί δείχνουν απίστευτο φθόνο. Μικρή ακόμα φεύγει για σπουδές στον Βορά μακριά από την ρατσιστική καταπίεση. Μετά από χρόνια επιστρέφει για πρώτη φορά στον τόπο της με το πτυχίο της νοσοκόμας, αλλά της είναι πολύ δύσκολο να συνηθίσει την φτώχια και κυρίως την ρατσιστική νοοτροπία, κάτι που είχε ξεχάσει εντελώς εκεί στα Βόρεια. Κατόπιν ισχυρής πίεσης από την γιαγιά της δέχεται να φροντίσει την ηλικιωμένη γειτόνισσα κυρία Εμ, η οποία είναι άρρωστη, αλλά πολύ δύστροπη και απαιτητική. Η κυρία Εμ πεθαίνει και με διαθήκη που συνέταξε, κληροδοτεί το σπίτι της στην Πίνκι, για τις υπηρεσίες που προσέφερε και την υποδειγματική συμπεριφορά της. Η Πίνκι ενθουσιάζεται για το απρόσμενο δώρο που της έτυχε, αλλά όχι για πολύ, γιατί η εξαδέλφη της κυρίας Εμ, προτίθεται να προσβάλει την διαθήκη, κατηγορώντας την για κατάχρηση επιρροής και παραποίηση. Η υπόθεση θα κριθεί στο δικαστήριο και την υπεράσπιση της Πίνκι θα αναλάβει ο παλιός δικαστής Γουόλκερ. Τώρα έχει να αντιμετωπίσει την βαρβαρότητα του ρατσιστικού Νότου σε όλο της το μεγαλείο... Όταν ο δικαστής ανακοινώνει την απόφαση του δικαστηρίου, μεταξύ άλλων λέει: Οι εκπεφρασμένες επιθυμίες των νεκρών δεν πρέπει να αναιρούνται για να ικανοποιήσουν την απληστία και και την προκατάληψη των ζωντανών...