Μόνη τη νύχτα σ’ ένα απομονωμένο καταφύγιο μια πανέμορφη νεαρή γυναίκα ταράζεται όταν μια απόκοσμη κραυγή σπάει τη σιγαλιά της νύχτας. Το συνεχόμενο περίεργο κλάμα δεν σταματά κι έτσι η νεαρή γυναίκα με ένα φακό στο χέρι βγαίνει έξω για ν’ ανακαλύψει από που προέρχεται. Καθώς βρίσκεται στο σκοτάδι κι ο παγωμένος νυχτερινός αέρας τη χτυπάει στο πρόσωπο, αναρωτιέται από που μπορεί να προέρχεται αυτός ο ανατριχιαστικός ήχος. Δε μοιάζει με ζώο, δε μοιάζει με άνθρωπο...